Sanatçı ve müzisyen olan Tarık Töre hızlı görsel veri akışına maruz kalırken zamanın ruhunu anlamaya çalışan bir kuşağa aittir. Eserleri, grubu Palmiyeler’in müziğiyle aynı atmosferi paylaşmaktadır; ‘İstanbul’a özgü kaosun kasvetinden etkilenen şarkı sözleri ve eğlenceli bir-psych-surf-pop atmosferi.’ Son dönem yer aldığı grup
Halil Altındere farklı medyumlardaki üretimlerinin yanı sıra balerinler, sokak satıcıları, opera sanatçıları, hip hop sanatçıları, rehberler, polisler, mimarlar gibi birçok kişiyle ortaklıklar yapar. Çoklukla, politik, sosyal ve kültürel kodları araştırdığı, baskıcı sistemlere karşı direnişi konu ettiği çalışmalarıyla tanınan sanatçı, ilgilendiği meseleleri, ilk
Hacer Kıroğlu üretirken “akış” haline girer. Seyirci önünde olsun ya da olmasın, Kıroğlu’nun performatif sanat pratiğine damgasını vuran “akış” hali, mutluluk ve yaratıcılık üzerine uzmanlaşan psikolog Mihaly Csikszentmihalyi’nin geliştirdiği biçimiyle, kişinin kendisini bütünüyle bir aktiviteye adadığı ve bu esnadaki odaklanmadan dolayı kendini
Mübin Orhon, 1947’de Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesi’nden mezun oldu. İktisat doktorası yapmak üzere 1948 yılında Paris’e giden sanatçı bu şehrin canlı sanat ortamının etkisiyle resme yöneldi. Bir süre Academie de la grand Chaumiere’de desen dersleri alan Mübin Orhon, yaptığı geometrik soyut resimlerle
Murat German fotoğrafı bir ifade / araştırma aracı olarak kullanan, İstanbul ile Londra’da yaşayan ve çalışan, 1965 doğumlu bir sanatçı, eğitimci ve arşivci. Fullbright burslusu olarak gittiği Massachusetts Institute of Technology’den (MIT) mimarlık yüksek lisans derecesini Amerikan Mimarlar Birliği (AIA) Altın Madalyası
Azade Köker’in eski dönem çalışmaları genel olarak kimlik ve aidiyet konularına değinir. Sanatçı ‘melezleme’yi kaçınılmaz bir hayatta kalma mekanizması olarak gösterir. Bu melezlemeye, farklılık, şeffaflık ve hassasiyet aracılığıyla ulaşılır. Daha ileri dönem çalışmalarında ise doğa, kültürel bir yapı olarak müzakere edilir. Köker,
Yakın çevresinden, biriktirdiği hikayelerden ve dikiş parçaları, eskizler, müzik besteleri gibi parçalardan ilham alan Terkol’un çalışmalarında ele aldığı kahramanları, genellikle günümüz Türkiye’sindeki kültürel ve sosyal değişikliklere adapte olan ya da adapte olmayı reddeden kadınlardır. Terkol’un işlerinde dikiş yapma eylemi ve geri dönüşüm
İstanbul Erkek Lisesi’ne devam ederken, suluboya, guaş ve pastel karışımı resimleriyle dikkat çekti. İstanbul Üniversitesi’ndeki Sanat Tarihi öğrenimini resim çalışmalarına yönelerek yarım bıraktı ve ilk sergisini 1955’te açtı. 1959 senesinde, Phallisme Serisi’ni tamamladı. 1961 yılında Paris’e Andre Breton ve Raymond Cordier’in davetlisi
İstanbul Anadolu Güzel Sanatlar Lisesi Resim Bölümü’nü ve Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Heykel Bölümü’nü bitirdi. Üç boyutlu sanatın eğitimini almış bir sanatçı olmakla birlikte, formu neredeyse görünmez kılan yapıtlar üretmektedir. Heykelleri hem minimal hem çoğullar. Espas, form ile eşit haklara sahip
Canan Dağdelen, 1978’de Nasip İyem ile seramik çalışmaya başladı. Bir yıl sonra güzel sanatlar eğitimi almak üzere Avusturya’ya seyahat etti, fakat Akademi’den önce Viyana Ekonomi Üniversitesi’ne kaydoldu. 1986’da mezun oldu ve Viyana Uygulamalı Güzel Sanatlar Akademisi’ne başladı; burada Seramik ve Tasarım Bölümü
Türkiye ve dünyadan haftalık kültür-sanat haberleri, inceleme yazıları, sergiler ve etkinlikleri takip et.
Bülten aboneliğinde ArtDog Istanbul’un gizlilik sözleşmesini kabul etmiş olursunuz.
