Anlatılanlara göre Raffael Santi, günlerdir yüksek ateşle evde yatıyordu. Paskalya’dan hemen önceydi, 6 Nisan 1520 gecesi, zamanının en büyük sanatçılarından olan Raffael, hayata gözlerini yumdu. Ölümünden birkaç yıl sonra Raffael’in hayat hikâyesini yazan sanat tarihçisi Giorgio Vasari’nin iddiasına göre sanatçı ‘zevk gecelerinden’ birinde bulaşıcı bir hastalığa yakalanmıştı.
Leonardo da Vinci (1452-1519) ve Michelangelo (1475-1564) ile birlikte Raffael, Rönesans’ın dahi üçlüsünden biriydi. Orta Çağ ve Reformasyon arasındaki bu “yeniden doğuş” döneminde, 15. yüzyıl İtalya’sında eski Roma ve Yunan eserleri inceleniyor, klasik antikite ile sanat, bilim, felsefe ve mimarlığın bağı yeniden kuruluyordu. Antik Yunan filozofları ve bilim insanlarının çalışmaları çevriliyor, deneysel düşünce canlanıyor, hümanizm üzerine yoğunlaşılıyor, matbaanın bulunmasıyla bilgi geniş kitlelerle paylaşılıyordu.
Raffael, bu dönemde genç olmasına rağmen kendine bir hayran kitlesi yaratmış bir yıldıza dönüşmüştü. Atölyesini neredeyse bir start-up gibi işleten bir tür girişimciydi. Bankacılar, din adamları ve kadınları etkileyen biz zekaya sahipti. Roma’nın eski hazinelerini çürümekten kurtarmak istiyordu.
Raffael özellikle Madonna resimleriyle tanınır. Bununsa çocukluğuyla bir ilgisi vardı: 1483’te Urbino’da bir sanatçının oğlu olarak doğdu, babası sayesinde erken Meryem tasvirlerinin cazibesini keşfetti. Babası, Raffael henüz çocukken öldü. Raffael, Pietro Perugino’nun atölyesine girerek bu ustanın çiçeği oldu. Başlangıçta babasının ve ustalarının stilinin izinden gitse de Raffael, kısa zamanda kendi anlatım dizini bulmuştu. Daha cesurdu. İdeal güzellik anlayışını koruyor ve Rönesans’ın yüksek kompozisyonlarında elde ettiği teknikleri uyum ve güzellik için en yüksek nokta olarak kabul ediyordu.
Floransa’daki çıraklığından sonra Raffael, Papa II. Julius tarafından Roma’ya çağırıldı. Papa, Raffael’den papalık özel odalarını resmetmesini istemişti. Raffael, mimar olarak rağbet görüyordu. 1514’ten itibaren Aziz Petrus Bazilikası’nın usta yapımcısı olmuştu. Ayrıca mali açıdan güçlü kişiliklerden de büyük siparişler alıyordu. Vatikan halıları için motifler de tasarladı. Roma’daki antik yerleri korumak amacıyla şehir haritaları çizdi.
Tüm zamanların en büyük sanatçılarından Raffael, Maniyerizm en önemli temsilcilerinden biriydi ve Avrupa resmine kalıcı bir etki bıraktı. Rubens, Velázquez ve Caravaggio stiline öncülük etti, Delacroix ve Ingres’e ilham verdi, Nazarenes’i etkiledi ve hatta etkisi Manet ve Dalì’nın resimlerinde bile hissedildi.
Raffael’in ölümünün 500. yılı bu yıl pek çok etkinlikle kutlanacaktı. Etkinliklerin en büyüğü Raffael’nun doğduğu İtalya’da düzenlenecekti. Sergiye, 5 Mart – 2 Haziran 2020 tarihleri arasında, Roma’da, Scuderie del Quirinale müzesi ev sahipliği yapacaktı. Sergilenecek eserlerin büyük kısmı Floransa’daki Uffiz, Paris’teki Louvre, Londra’daki Ulusal Galeri ve Madrid’deki Prado müzelerinden ödünç alınmıştı. Uffizi Müze’siyle işbirliği içinde düzenlenen serginin, sanatçıya “büyük bir övgü olacağı” belirtiliyor.
Ancak, sergi Mart ayındaki açılıştan kısa bir süre sonra korona virüsü salgını nedeniyle kapanmak zorunda kaldı.
Londra’dan Washington’a kadar dünyanın pek çok şehrinde sanatçının ölüm yıldönümü vesilesiyle düzenlenecek sergiler de salgın nedeniyle kapalı.
Kendisi de bulaşıcı bir hastalıktan ölen sanat dehası için büyük bir ironi.
