Benetton kampanyalarındaki cesur vizyonu, sosyal adalet konularına odaklanan projeleri ve kışkırtıcı sanatıyla tanınan İtalyan fotoğrafçı Oliviero Toscani, 82 yaşında hayata veda etti. Toscani, dünya çapında yankı uyandıran eserleri ve reklamcılığa getirdiği yenilikçi yaklaşımıyla sanat dünyasında derin izler bıraktı.
1942 doğumlu ünlü fotoğrafçı, iki yıldır amiloidoz adı verilen bir hastalıkla mücadele ediyordu. Bu hastalık, vücut tarafından üretilen proteinlerin küçük lifler şeklinde hayati organlarda birikmesi ve bu organlara zarar vermesiyle ortaya çıkan nadir bir hastalık grubunu ifade ediyor. Toscani, bu hastalık nedeniyle sadece birkaç ay içinde 40 kilo kaybetmişti.
Oliviero Toscani, 14 yaşında yayımlanan ilk fotoğrafıyla fotoğrafçılık kariyerine adım attı. Babası Fedele Toscani’nin izinden giderek Corriere della Sera’da foto muhabirliği yaptı ve ilerleyen yıllarda Vogue, Elle ve Harper’s Bazaar gibi prestijli dergilerde çalıştı. Toscani, moda dünyasının en önde gelen fotoğrafçılarından biri olarak Valentino ve Chanel gibi markalarla işbirliği yaptı.
Toscani, en çok Benetton için hazırladığı tartışmalı kampanyalarla tanındı. “Dünyanın Tüm Renkleri” sloganıyla başlattığı kampanyalar, mülteciler, ölüm cezası ve ırkçılık gibi toplumsal meseleleri ele aldı. Bu kampanyalar, hem reklamcılık dünyasında bir devrim olarak hem de Toscani’nin sanatsal mirasının temel taşları olarak kabul edildi.
Sosyal Sorunlara Sanatla Dokunuş
Toscani’nin sanatı, sadece görsel estetikle sınırlı kalmadı; sosyal adalet ve insan hakları temalarını odağına aldı. 1994 yılında kurduğu uluslararası sanat merkezi Fabrica, genç sanatçıları desteklerken, We, on Death Row (2000) ve I girasoli (1998) gibi projelerle toplumsal farkındalık yarattı.
2007 yılında başlattığı Razza Umana (İnsan Irkı) projesi, dünya çapında insanlığın sosyal, kültürel ve fiziksel çeşitliliğini belgeledi. Toscani, bu projeyle insan varoluşuna dair eşsiz bir görsel arşiv oluşturdu.
COVID-19 salgını sırasında Toscani, toplumsal izolasyonu belgelemek için insanları kendi otoportrelerini çekmeye davet etti. La Repubblica gazetesinin web sitesinde yayımlanan bu otoportreler, tarihe bireysel bir tanıklık niteliği taşıdı. Toscani, bu projeyle hem bireysel hikâyeleri görünür kıldı hem de sanatın dönüştürücü gücünü bir kez daha ortaya koydu.
