Bir fotoğraf sanatçısı, salgın zamanı ansızın yanında fotoğraf makinesi olmadan bir Ortaçağ köyünde mahsur kalsa ne olur? İtalyan fotoğraf sanatçısı Paolo Ventura’nın yanıtına bakalım: Resim yapar!
İtalya’da korona virüsü krizi patlak verdiğinde fotoğraf sanatçısı Paolo Ventura, Toskana’da küçük bir tepede kurulu, Ortaçağ’dan kalma Anghiari köyünde mahsur kaldı. Ne yazık ki yanında fotoğraf makinesi yoktu. O da resim yapmaya başladı. Ventura çizdiği resimleri ‘karantina günlükleri’ (#quarantine #diary) tag’i altında Instagram hesabında paylaşmaya başladı.
Resimlerini paylaştığı ilk postta Ventura şöyle yazmıştı: “Evde mahsur kaldım, dışarı çıkamıyorum, kameram ve yazıcım yok, resim yapmaya başladım. Etrafımda gördüklerimi, nesneleri, kendimi, pencerenden gördüğüm komşularımı çiziyorum.”
BİR HİKÂYE ANLATICISI
Ventura, fotoğrafları pek çok ülkede sergilenen bir ressam, eserleri 2011 yılında düzenlenen 54. Venedik Bienali’nde de yer aldı. Milano’da 1968 yılında doğan Ventura, sanat eğitimini 1991 yılında mezun olduğu, Milano’daki ünlü Accademia di Belle Arti di Brera’da aldı. Sanatçı, kapsamlı bir Rönesans resimleri koleksiyonuna sahip olan okulda İtalyan klasik tekniklerini, resim ustalarının ince teknik becerilerini ve zengin görsel dilini öğrendi. Ventura’nın bu klasik sanatsal tekniklere aşina olması, sonradan hem tarihsel referanslara hem de kişisel ve çağdaş bir stile dayanan hikâye anlatımını geliştirmesine yardımcı oldu.
Sanat okulundan mezun olduktan 1990’ların başında moda fotoğrafçısı olarak çalışmaya başlayan Ventura, bu sayede yeni teknikler de edindi. Ventura birkaç yıl sonra kendi kişisel sanat yolunu takip etmek için New York’a taşındı. Büyükannesinin anlattığı, 2. Dünya Savaşı’na dair hikâyeler sanatçıyı çok etkilemişti, Brooklyn’deki stüdyosunda savaşa dair küçük dioramalar inşa etmeye ve fotoğraflamaya başladı. Onu etkileyen sanatçılar arasında, Holokost’tan kurtulan İtalyan Yahudisi yazar olan Primo Levi ve İtalya’nın son neorealist filminin yönetmeni olarak tanınan yazar ve film yapımcısı Pier Paolo Pasolini vardı; Ventura da onlar gibi savaşa dair hikâyeler anlatmak istiyordu.
Sanatçı fotoğrafla anlattığı hikâyelere kendi kişisel geçmişini de dahil ediyordu. Büyükannesinin ve çocuk kitapları yazarı olan babasından duyduğu hikâyeler fotoğraflarını sekillendiriyordu. Ayrıca ikiz erkek kardeşiyle büyürken, kendisinin tıpa tıp bir benzerini karşısında “ayna” gibi görmeye alışıktı. Ventura, kendini karşıdan görme fikrini de fotoğraflarında kullandı.
Sanatçının fotoğraflarını görenler onu “icat edilmiş bir dünyanın” fotoğrafçısı olarak tanımlıyor. Nitekim sergilerinden biri de ‘İcat Edilmiş Dünya’ (The Invented World) ismini taşıyordu.
BURASI HAPİSHANE GİBİ
Sanatçı iki haftadır küçük bir köyde, eski bir manastırdan otele çevrilen bir binadaki odasında karantinada. Welt Kunt dergisine verdiği söyleşide “Burada biraz deliriyorum. Bir hapishane gibi. Gönüllü karantinadayım, çünkü ‘kırmızı bölge’ ilan edilen Milano’dan geliyorum. Ekipmanım yanımda değil” diyor.
Fotoğraf makinesi olmadığı için yanındaki birkaç boyayla kağıtlara resim çizmeye başlamış, artık dar alanda ne görüyorsa; avludaki pencereleri, çiçek dallarını, kahve makinesini, gözetlediği komuşuları…
Fotoğraf çekmek yerine resim yapmak peki, nasıl bir duygu? Ventura’nın buna yanıtı şöyle: “Sanatsal süreç tamamen farklı. Bir bakıma hoşuma gidiyor. Bazen bu karantina bittiğinde tekrar karantinaya alınmak istediğimi bile düşünüyorum. Başka bir şey düşünmemem gerekiyor, örneğin oğlumun ev ödevlerini, korkuyu düşünmemeli, panik yapmamalıyım. Resimlere konsantre olduğumda, başka bir boyuta geçiyor ve sadece boyuyorum.”
Sanatçı karantinada çizdiği aşağıdaki resimleri, instagram’da @paolo.ventura hesabından paylaşıyor.
